Nowa porcja wiedzy o kotach od dr Moniki
Wirusowa białaczka kotów
Wirusowa białaczka kotów
Zachęcamy do lektury właścicieli mruczków i osoby myślące o przygarnięciu kota.
Zespół Wesołego Psa
Zespół Wesołego Psa
Etykiety
Wirusowa białaczka kotów nie musi być wyrokiem
Czym jest kocia białaczka?
Białaczka kotów jest nieuleczalną chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus kociej białaczki w skrócie FeLV (od Feline Leukemia Virus).
Do zakażenia wirusem białaczki kociej dochodzi najczęściej przez bliski długotrwały kontakt chorego kota z innymi kotami, np. przez korzystanie ze wspólnych misek, kuwety, kocyków, wzajemne wylizywanie. To dlatego białaczka kocia nazywana jest często chorobą miłości. Wirus może też przenosić się w przypadku pogryzień oraz w trakcie ciąży i porodu. Nowonarodzone kocięta z trwałą wiremią (obecnością wirusa we krwi) najczęściej umierają w ciągu kilku tygodni.
Jak zdiagnozować białaczkę u kota?
Białaczka kocia jest chorobą przewlekłą. Większość zarażonych kotów przez długi czas nie wykazuje żadnych objawów chorobowych lub ma jedynie objawy niespecyficzne. Najprostszą i najszybszą metodą diagnozowania białaczki jest wykonanie testu płytkowego. W celu jego wykonania lekarz weterynarii pobiera od kota kroplę krwi, deponuje ją w okienku testowym, dodaje odczynnik, a po 5-10 minutach odczytuje wynik testu.
W przypadku wyniku dodatniego u klinicznie zdrowego kota zaleca się powtórzenie testu po 12 tygodniach. Możliwe, że kot miał kontakt z wirusem i ma przejściową wiremię, jednak nie oznacza to jeszcze, że zachoruje na białaczkę. W przypadku kociąt warto powtórzyć test (niezależnie od wyniku), po ukończeniu przez kota 6 miesiąca życia.
Szczepienia nie mają wpływu na wynik testu na białaczkę.
Zapobieganie zakażeniu.
W zapobieganiu zakażeniu wirusem białaczki kotów, kluczową rolę odgrywają szczepienia ochronne. Szczepionka nie chroni kota w 100%, jednak znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania w przypadku zetknięcia się z wirusem.
Ze względu na ryzyko wystąpienia mięsaków poinjekcyjnych, szczepienia ochronne powinny być wykonywane tyko u kotów narażonych na kontakt z wirusem - żyjących w dużych skupiskach lub wychodzących na dwór. Przed szczepieniem należy wykonać test na obecność białaczki. Szczepimy tylko koty, których test wyszedł ujemny.
Test w kierunku białaczki warto też wykonywać u nowych kotów, przed ich wprowadzeniem do stada.
Czy mój kot zachoruje?
Nie każdy kot, który zetknął się z wirusem białaczki kotów zachoruje. Po kontakcie z wirusem mamy trzy możliwości przebiegu zakażenia. W tym czy u kota rozwinie się pełnoobjawowa białaczka, kluczową rolę odgrywa układ odpornościowy.
Dobrze odżywiony, zadbany, wolny od pasożytów i zaszczepiony przeciwko białaczce kot ma duże szanse całkowicie uwolnić się od wirusa. Młody kot, ogólnie zdrowy, ale z nieco słabszym układem odpornościowym z dużym prawdopodobieństwem zwalczy pierwszy atak choroby ale wirus w nim przetrwa. Taki kot znajdzie się w grupie bezobjawowych nosicieli, a sama choroba może ujawnić się dopiero po wielu latach. Koty o najsłabszej odporności - zarobaczone, zestresowane, niedożywione, żyjące w dużych skupiskach - zachorują najszybciej i u nich dojdzie do pełnoobjawowej choroby. Ta grupa kotów ma najmniejsze szanse na przeżycie.
Czy ja albo mój pies możemy się zarazić białaczką od kota?
Wirus białaczki kociej jest specyficzny gatunkowo. Nie ma szansy, aby właścicieli lub jego podopieczni z innych gatunków zachorowali. Chorują jedynie koty, najczęściej w wieku 1 do 6 lat. Brak jest predyspozycji rasowych natomiast według najnowszych doniesień nieco częściej chorują samce niż samice.
Mój kot ma rozpoznaną białaczkę. Co mam robić?
O koty zarażone wirusem białaczki należy szczególnie dbać. Powinny przebywać w spokojnych, bezpiecznych warunkach, a sytuacje stresowe w ich życiu należy ograniczyć do absolutnego minimum.
Z kilku powodów zakażonych kotów nie należy wypuszczać samych na dwór. Po pierwsze - te koty są bardziej podatne na infekcje i urazy. Każde obciążenie układu odpornościowego zwiększa ryzyko aktywacji wirusa i rozwoju pełnoobjawowej choroby. Po drugie - te koty są aktywnymi siewcami wirusa i przez bezpośredni lub pośredni kontakt z innymi kotami roznoszą chorobę. Jeśli kot do tej pory miał możliwość swobodnego wychodzenia na dwór, prawdopodobnie nie przyjmie chętnie takiej zmiany. Mimo wszystko, jako odpowiedzialni właściciele, powinniśmy zadbać o jego bezpieczeństwo i bezpieczeństwo innych okolicznych kotów. W tym celu możemy wydzielić kotu bezpieczny, zamknięty teren, do którego inne zwierzęta nie będą miały dostępu. Możemy też przyzwyczaić kota do spacerów na smyczy i towarzyszyć pupilowi podczas przechadzek.
Czas przeżycia kotów zarażonych wirusem białaczki, jest wprost proporcjonalny do wydolności jego układu odpornościowego, dlatego chorym kotom zaleca się podawanie preparatów immunostymulujących. Najczęściej stosowane są preparaty na bazie interferonu i beta-glukanu. Szczegółowe informacje dotyczące ich stosowania, możecie Państwo uzyskać u lekarza weterynarii.
W odporności dużą rolę odgrywa też praca układu pokarmowego. Koty zarażone wirusem białaczki często mają kłopoty z trawieniem i wymagają delikatnej, wysokiej jakości diety. Ze względu na zwiększone ryzyko zakażeń, powinniśmy unikać podawania surowych produktów. Warto też wspomagać pracę przewodu pokarmowego odpowiednimi pre- i probiotykami.
Aby układ odpornościowy kota nie był dodatkowo obciążony, powinniśmy zadbać o prawidłową profilaktykę. Koty FeLV (+) powinny być stale zabezpieczone przeciwko pasożytom zewnętrznym, regularnie odrobaczane i doszczepiane przeciwko podstawowym chorobom zakaźnym. W przypadku zaobserwowania u ich jakichkolwiek objawów chorobowych, należy skontaktować się z lekarzem weterynarii, gdyż nawet proste z pozoru infekcje mogą być groźne.
Wiele kotów zarażonych białaczką ma choroby przyzębia i kamień nazębny. Warto zawczasu zadbać o stan jamy ustnej kota. Dzięki regularnej higienie nasz kot może uniknąć bolesnych zapaleń jamy ustnej i kamienia nazębnego. Jeśli kot ma już kamień nazębny warto go usunąć, gdyż stanowi on stałe źródło bakterii, które mogą skutecznie skrócić życie naszego pupila.
Na podsumowanie.
Koty zarażone wirusem białaczki, przy odpowiednich warunkach i przy zapewnionej opiece, mogą przeżyć wiele szczęśliwych lat. Na długie życie nie mają szans koty zaniedbane i żyjące w dużych skupiskach - głównie w schroniskach. Dla tych kotów adopcja jest szansą na życie. Jeśli zastanawiacie się Państwo nad adopcją kota, warto pomyśleć o takim mruczku.
Autor: lek. wet. Monika Buza
Bibliografia
1. „5 minut konsultacji weterynaryjnej psy i koty” Larry Patricki Tiley i Francis W. K Smith jr. Str 1614 – 1617
2. "Praktyka kliniczna: koty", Marian C Horzinek, Vera Schmidt, Hans Lutz, rozdział 5 i 21
3. http://www.portalweterynaryjny.pl/artykuly/choroby-zakazne-i-pasozytnicze/wirus-bialaczki-kotow-felv-41.html
4. http://www.veterynaria.pl/articles.php?id=7
5. http://www.neanimalhospital.us.com/pet-health/general-health-concerns/feline-leukemia-virus-felv/
6. „Białaczka kotów” lek wet Ewa Wojciechowska – Jędrzejczak artykuł z gazety Biznes weterynaryjny 12/2011
Zdjęcia
1.http://c2-preview.prosites.com/202897/wy/images/sick-cat-mascota-pet-gato-enfermo-termometro-animal-vet1.jpg
2.http://vignette4.wikia.nocookie.net/warriorsshare/images/3/3f/Mother-cat-with-kittens.jpg/revision/latest?cb=20110802025414
3. http://wagbrag.com/wp-content/uploads/2013/03/162970946.jpg
4. http://www.blackdogdev.com/wp-content/uploads/catdog1.jpg
5. http://www.cathospitals.net/Stomatitis.jpg
6. https://i.ytimg.com/vi/dpN6TwFb9rY/hqdefault.jpg
Czym jest kocia białaczka?
Białaczka kotów jest nieuleczalną chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus kociej białaczki w skrócie FeLV (od Feline Leukemia Virus).
Do zakażenia wirusem białaczki kociej dochodzi najczęściej przez bliski długotrwały kontakt chorego kota z innymi kotami, np. przez korzystanie ze wspólnych misek, kuwety, kocyków, wzajemne wylizywanie. To dlatego białaczka kocia nazywana jest często chorobą miłości. Wirus może też przenosić się w przypadku pogryzień oraz w trakcie ciąży i porodu. Nowonarodzone kocięta z trwałą wiremią (obecnością wirusa we krwi) najczęściej umierają w ciągu kilku tygodni.
Jak zdiagnozować białaczkę u kota?
Białaczka kocia jest chorobą przewlekłą. Większość zarażonych kotów przez długi czas nie wykazuje żadnych objawów chorobowych lub ma jedynie objawy niespecyficzne. Najprostszą i najszybszą metodą diagnozowania białaczki jest wykonanie testu płytkowego. W celu jego wykonania lekarz weterynarii pobiera od kota kroplę krwi, deponuje ją w okienku testowym, dodaje odczynnik, a po 5-10 minutach odczytuje wynik testu.
W przypadku wyniku dodatniego u klinicznie zdrowego kota zaleca się powtórzenie testu po 12 tygodniach. Możliwe, że kot miał kontakt z wirusem i ma przejściową wiremię, jednak nie oznacza to jeszcze, że zachoruje na białaczkę. W przypadku kociąt warto powtórzyć test (niezależnie od wyniku), po ukończeniu przez kota 6 miesiąca życia.
Szczepienia nie mają wpływu na wynik testu na białaczkę.
Zapobieganie zakażeniu.
W zapobieganiu zakażeniu wirusem białaczki kotów, kluczową rolę odgrywają szczepienia ochronne. Szczepionka nie chroni kota w 100%, jednak znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania w przypadku zetknięcia się z wirusem.
Ze względu na ryzyko wystąpienia mięsaków poinjekcyjnych, szczepienia ochronne powinny być wykonywane tyko u kotów narażonych na kontakt z wirusem - żyjących w dużych skupiskach lub wychodzących na dwór. Przed szczepieniem należy wykonać test na obecność białaczki. Szczepimy tylko koty, których test wyszedł ujemny.
Test w kierunku białaczki warto też wykonywać u nowych kotów, przed ich wprowadzeniem do stada.
Czy mój kot zachoruje?
Nie każdy kot, który zetknął się z wirusem białaczki kotów zachoruje. Po kontakcie z wirusem mamy trzy możliwości przebiegu zakażenia. W tym czy u kota rozwinie się pełnoobjawowa białaczka, kluczową rolę odgrywa układ odpornościowy.
Dobrze odżywiony, zadbany, wolny od pasożytów i zaszczepiony przeciwko białaczce kot ma duże szanse całkowicie uwolnić się od wirusa. Młody kot, ogólnie zdrowy, ale z nieco słabszym układem odpornościowym z dużym prawdopodobieństwem zwalczy pierwszy atak choroby ale wirus w nim przetrwa. Taki kot znajdzie się w grupie bezobjawowych nosicieli, a sama choroba może ujawnić się dopiero po wielu latach. Koty o najsłabszej odporności - zarobaczone, zestresowane, niedożywione, żyjące w dużych skupiskach - zachorują najszybciej i u nich dojdzie do pełnoobjawowej choroby. Ta grupa kotów ma najmniejsze szanse na przeżycie.
Czy ja albo mój pies możemy się zarazić białaczką od kota?
Wirus białaczki kociej jest specyficzny gatunkowo. Nie ma szansy, aby właścicieli lub jego podopieczni z innych gatunków zachorowali. Chorują jedynie koty, najczęściej w wieku 1 do 6 lat. Brak jest predyspozycji rasowych natomiast według najnowszych doniesień nieco częściej chorują samce niż samice.
Mój kot ma rozpoznaną białaczkę. Co mam robić?
O koty zarażone wirusem białaczki należy szczególnie dbać. Powinny przebywać w spokojnych, bezpiecznych warunkach, a sytuacje stresowe w ich życiu należy ograniczyć do absolutnego minimum.
Z kilku powodów zakażonych kotów nie należy wypuszczać samych na dwór. Po pierwsze - te koty są bardziej podatne na infekcje i urazy. Każde obciążenie układu odpornościowego zwiększa ryzyko aktywacji wirusa i rozwoju pełnoobjawowej choroby. Po drugie - te koty są aktywnymi siewcami wirusa i przez bezpośredni lub pośredni kontakt z innymi kotami roznoszą chorobę. Jeśli kot do tej pory miał możliwość swobodnego wychodzenia na dwór, prawdopodobnie nie przyjmie chętnie takiej zmiany. Mimo wszystko, jako odpowiedzialni właściciele, powinniśmy zadbać o jego bezpieczeństwo i bezpieczeństwo innych okolicznych kotów. W tym celu możemy wydzielić kotu bezpieczny, zamknięty teren, do którego inne zwierzęta nie będą miały dostępu. Możemy też przyzwyczaić kota do spacerów na smyczy i towarzyszyć pupilowi podczas przechadzek.
Czas przeżycia kotów zarażonych wirusem białaczki, jest wprost proporcjonalny do wydolności jego układu odpornościowego, dlatego chorym kotom zaleca się podawanie preparatów immunostymulujących. Najczęściej stosowane są preparaty na bazie interferonu i beta-glukanu. Szczegółowe informacje dotyczące ich stosowania, możecie Państwo uzyskać u lekarza weterynarii.
W odporności dużą rolę odgrywa też praca układu pokarmowego. Koty zarażone wirusem białaczki często mają kłopoty z trawieniem i wymagają delikatnej, wysokiej jakości diety. Ze względu na zwiększone ryzyko zakażeń, powinniśmy unikać podawania surowych produktów. Warto też wspomagać pracę przewodu pokarmowego odpowiednimi pre- i probiotykami.
Aby układ odpornościowy kota nie był dodatkowo obciążony, powinniśmy zadbać o prawidłową profilaktykę. Koty FeLV (+) powinny być stale zabezpieczone przeciwko pasożytom zewnętrznym, regularnie odrobaczane i doszczepiane przeciwko podstawowym chorobom zakaźnym. W przypadku zaobserwowania u ich jakichkolwiek objawów chorobowych, należy skontaktować się z lekarzem weterynarii, gdyż nawet proste z pozoru infekcje mogą być groźne.
Wiele kotów zarażonych białaczką ma choroby przyzębia i kamień nazębny. Warto zawczasu zadbać o stan jamy ustnej kota. Dzięki regularnej higienie nasz kot może uniknąć bolesnych zapaleń jamy ustnej i kamienia nazębnego. Jeśli kot ma już kamień nazębny warto go usunąć, gdyż stanowi on stałe źródło bakterii, które mogą skutecznie skrócić życie naszego pupila.
Na podsumowanie.
Koty zarażone wirusem białaczki, przy odpowiednich warunkach i przy zapewnionej opiece, mogą przeżyć wiele szczęśliwych lat. Na długie życie nie mają szans koty zaniedbane i żyjące w dużych skupiskach - głównie w schroniskach. Dla tych kotów adopcja jest szansą na życie. Jeśli zastanawiacie się Państwo nad adopcją kota, warto pomyśleć o takim mruczku.
Autor: lek. wet. Monika Buza
Bibliografia
1. „5 minut konsultacji weterynaryjnej psy i koty” Larry Patricki Tiley i Francis W. K Smith jr. Str 1614 – 1617
2. "Praktyka kliniczna: koty", Marian C Horzinek, Vera Schmidt, Hans Lutz, rozdział 5 i 21
3. http://www.portalweterynaryjny.pl/artykuly/choroby-zakazne-i-pasozytnicze/wirus-bialaczki-kotow-felv-41.html
4. http://www.veterynaria.pl/articles.php?id=7
5. http://www.neanimalhospital.us.com/pet-health/general-health-concerns/feline-leukemia-virus-felv/
6. „Białaczka kotów” lek wet Ewa Wojciechowska – Jędrzejczak artykuł z gazety Biznes weterynaryjny 12/2011
Zdjęcia
1.http://c2-preview.prosites.com/202897/wy/images/sick-cat-mascota-pet-gato-enfermo-termometro-animal-vet1.jpg
2.http://vignette4.wikia.nocookie.net/warriorsshare/images/3/3f/Mother-cat-with-kittens.jpg/revision/latest?cb=20110802025414
3. http://wagbrag.com/wp-content/uploads/2013/03/162970946.jpg
4. http://www.blackdogdev.com/wp-content/uploads/catdog1.jpg
5. http://www.cathospitals.net/Stomatitis.jpg
6. https://i.ytimg.com/vi/dpN6TwFb9rY/hqdefault.jpg
Etykiety
Jak zapobiegać otyłości u kota?
W profilaktyce otyłości istotną rolę odgrywają następujące czynniki:
1. kontrolowanie ilości i jakości zjadanej karmy,
2. zapewnienie odpowiedniej ilości ruchu,
3. zaspokojenie potrzeb emocjonalnych kota,
4. regularna kontrola masy i kondycji ciała.
W profilaktyce otyłości kluczową rolę ma ilość zjadanej karmy, czyli ilość pobieranej energii. Przeciętny 4 kg kot potrzebuje dziennie 240 kcal. Tyle kalorii zawiera przeważenie ok. 50-60 g karmy suchej lub 3-4 saszetki. Szczegółowe informacje dotyczące dawkowania karmy można zawsze znaleźć na jej opakowaniu. W przypadku kota bardzo ważne jest dokładne odmierzanie potrzebnej ilości karmy. Polecam używanie w tym celu wagi kuchennej. Dawkując "na oko" lub przy użyciu miarek przeważnie przekarmiamy nasze zwierzaki. W dawce karmy należy uwzględnić też wszystkie smakołyki i resztki ze stołu podawane kotu. Plasterek szynki zawiera około 50 kcal, sera żółtego ok. 60 kcal, a pieczonego pasztetu ponad 100 kcal. Jeśli nie uwzględnimy dodatków w diecie kota, możemy łatwo doprowadzić go do nadwagi.
np. Nasz 4 kg kot może zjeść 60 g suchej karmy lub 4 saszetki dziennie. Zwykle dajemy mu rano i wieczorem po saszetce karmy, a na dzień zostawiamy w miseczce 30 g suchego. W ten sposób 50% zapotrzebowania na energię pokrywamy karmą mokrą, a 50% suchą. Dziś rano kot oprócz saszetki dostał jeszcze plasterek żółtego sera. W takim przypadku, żeby nie przekroczyć dziennego zapotrzebowania na energię, należy zrezygnować z wieczornej saszetki lub ograniczyć dawkę suchej karmy do 15 g. Jeśli nie zredukujemy dziennej dawki jedzenia, nasz kot po zjedzeniu 1 plasterka sera, otrzyma 25 % więcej kalorii niż potrzebuje. Ta zbędna energia zostanie przekształcona w tłuszcz.
Oprócz ilości jedzenia, bardzo istotny jest sposób jego podawania. W naturze koty najczęściej polują na małe ofiary, co oznacza, że przyjmują pokarm często w małych porcjach. Idealnym rozwiązaniem dla kota domowego jest swobodny dostęp do karmy, jednak swobodny dostęp do karmy nie oznacza "zjesz ile chcesz". Jeżeli kot zjada od razu całą dostępną karmę, warto podzielić ją na kilka mniejszych części. Ciekawym rozwiązaniem dla kotów jedzących łapczywie są miski spowalniające przyjmowanie pokarmu . Posiłek spożywany powoli, zapewni uczucie sytości po zjedzeniu mniejszej porcji.
Jeden z modeli misek spowoalniających jedzenie, możecie Państwo zobaczyć na filmie:
W przypadku łapczywych kotów możemy też wykorzystać piłki dozujące karmę. Innym rozwiązaniem jest rozkładanie małych porcji suchej karmy w różnych punktach mieszkania. Początkowo podajemy w ten sposób niewielką część dziennej dawki i układamy ją niedaleko miski. Stopniowo coraz mniej karmy wsypujemy do miski, a więcej ukrywamy przed kotem w różnych zakamarkach. Końcowym efektem będzie całkowite zaprzestanie podawania jedzenia w misce. Żeby zdobyć pożywienie kot musi aktywnie go poszukiwać.
Drugim istotnym elementem profilaktyki otyłości jest zapewnienie kotu odpowiedniej ilości ruchu. Dzięki ruchowi kot wydatkuje energię przyjętą z pokarmem, tymczasem aktywność wielu mruczków ogranicza się do pokonywania trasy sypialnia - kuchnia - kuweta. Dobrym sposobem na zwiększenie ilości ruchu jest zabawa wykorzystująca naturalny instynkt łowiecki kota. Mamy do dyspozycji gotowe zabawki (myszki, wędki) ale równie dobrze można wykorzystać papierową kulkę, wskaźnik laserowy czy kartonowe pudełko z wyciętymi otworami (większość kotów je uwielbia). Bardzo ważne jest żeby zabawa w polowanie zakończyła się sukcesem = złapaniem ofiary (w przypadku wskaźników laserowych można nakierować światło na wcześniej przygotowany przysmak). Poświęcając na zabawę z kotem minimum 15 minut dziennie (podzielone na kilka 2-3 minutowych sesji) znacznie ograniczamy ryzyko rozwoju otyłości.
Kolejnym istotnym punktem w profilaktyce otyłości jest zadbanie o dobrostan kota. Powszechne jest zapewnienie kotom dobrej diety, bezpiecznego schronienia i opieki weterynaryjnej, jednak wciąż niewiele osób zwraca uwagę na potrzeby emocjonalne kotów. Nasze domowe mruczki często są znudzone i sfrustrowane. Złe samopoczucie psychiczne rozładowują jedzeniem. W konsekwencji tyją, a do problemów psychicznych dołączają fizyczne. Zależy nam na przerwaniu tego błędnego koła.
Więcej o potrzebach emocjonalnych kotów możecie Państwo przeczytać - TUTAJ
W profilaktyce otyłości istotna jest również regularna kontrola masy i kondycji ciała. Masa ciała dorosłego kota powinna być stabilna. Mitem jest, że koty tyją na zimę. Jeśli tak się dzieje, oznacza to, że przyjmują zbyt dużo pokarmu. Dzięki regularnemu ważeniu możemy szybciej wychwycić zmiany masy ciała i dzięki temu szybciej zareagować. Żeby ważenie było wiarygodne, ważne jest aby używać zawsze tej samej wagi i ważyć kota o tej samej porze dnia. Konsultacja lekarska jest potrzebna jeśli masa ciała kota zmieniła się o 5% lub więcej w ciągu miesiąca lub > 10 % w ciągu pół roku.
Jeżeli zauważyliście Państwo wzrost masy ciała kota, zapraszamy na konsultację lekarską. Im wcześniej zostaną podjęte działania, mające na celu powrót do prawidłowej wagi, tym większa jest szansa na sukces i mniejsze ryzyko powikłań związanych z nadmierną masą ciała.
Z kolejnej części artykułu dowiecie się Państwo jak odchudzić kota.
Autor: lek. wet. Ewa Trębacz
Bibliografia:
1. Focus nurse, Otyłość u kotów, 2008
2. Tony Buffington, Cheryl Holloway, Sarah Abood, Manual of Vetrinary Dietetics, 2004
3. Serisier S., Feugier A., Delmotte S., Biourge V., German AJ., Seasonal variation in the voluntary food intake of domesticated cats (Felis catus), 2014
4. www.ilewazy.pl
Zdjęcia:
1. http://www.catvideos.com/mews/lets-make-em-purr-it%E2%80%99s-happy-cat-month
2. http://www.amazon.com/PetSafe-Egg-Cersizer-Meal-Dispensing-Cat/dp/B003H44R5K
3. https://www.zwierzakowo.pl/portal/wp-content/uploads/2013/04/playing-cat-wallpaper.jpg
4. http://www.chardermedical.com/beloved-pet/MS2410.html
Film:
1. https://www.youtube.com/watch?v=0vWfYcQ1Lx0
